A Torre Eiffel opuseronse a maioría dos parisinos. Intelectuais, políticos e empresarios recolleron firmas pra a sua demolicíón despóis da Exposición Universal de 1889. Un deses intelectuais decía tomar café todos os días na cafetería do seu cume, por ser "o único lugar de Paris dende non se veía semellante horrorosidad". Charles de Gaulle intentou 75 años despóis da sua inauguración que a levasen pra Canadá co pretexto de otra exposición. etc.etc.
Ahora vai ti y dile os parisinos que desmonten seu símbolo nacional, que atrae a mais de sete millons de turistas anuais.
Por suposto que turísticamente noso tranvía non se pode comparar ca dama de ferro mais que proporcionalmente a sua importancia, pero poucos tranvías no mundo teñen unos paisaxes e un recorrido turístico mellor co noso.
O problema dos coruñeses e o mesmo que os parisinos tiveron os 100 primeiros anos, que arrimando o nariz contra o árbol e imposible ver o bosque de oportunidades.
A Torre Eiffel opuseronse a maioría dos parisinos. Intelectuais, políticos e empresarios recolleron firmas pra a sua demolicíón despóis da Exposición Universal de 1889. Un deses intelectuais decía tomar café todos os días na cafetería do seu cume, por ser "o único lugar de Paris dende non se veía semellante horrorosidad". Charles de Gaulle intentou 75 años despóis da sua inauguración que a levasen pra Canadá co pretexto de otra exposición. etc.etc.
Ahora vai ti y dile os parisinos que desmonten seu símbolo nacional, que atrae a mais de sete millons de turistas anuais.
Por suposto que turísticamente noso tranvía non se pode comparar ca dama de ferro mais que proporcionalmente a sua importancia, pero poucos tranvías no mundo teñen unos paisaxes e un recorrido turístico mellor co noso.
O problema dos coruñeses e o mesmo que os parisinos tiveron os 100 primeiros anos, que arrimando o nariz contra o árbol e imposible ver o bosque de oportunidades.